سربندهای یا مهدی - خاطراتی از ارتباط شهدا و امام زمان ( عج ) سربندهای یا مهدی - خاطراتی از ارتباط شهدا و امام زمان ( عج )

زانو به زانوی هم نشسته بودیم. گفت: «می خوام در مراسمم تو سخنرانی کنی.» دلم لرزید. جانمان به جان هم بند بود. خبر شهادتش را که شنیدم، اشک روی محاسنم می غلتید. چه کنم، دست خودم نبود. رفیق گرمابه و گلستان بودیم. سرقولم با هر سختی بود ایستادم. … وسط مراسم رفیقم، یک نفر بی هوا شروع کرد به بلند بلند گریه کردن؛ حتی بلند تر از پدر شهید. با تعجب از بالای منبر نگاهش کردم. با آن حالش جلوی منبر آمد و شروع کرد به تعریف کردن: «من غسالم. دیشب آخر وقت به من گفتند یکی از شهدا فردا باید تشییع شود. چون پشت جبهه شهید شده، باید غسلش می دادم. وقتی خواستم این شهید را کفنش کنم، شخص بزرگواری وارد شد و گفت: “برو بیرون من خودم باید کفن کنم.” من بدون معطلی بیرون رفتم. وسط راه با خود گفتم این کی بود و چرا مرا بیرون کرد؟ با عجله به غسالخانه برگشتم و دیدم این شهید کفن شده و تمام فضای آنجا بوی خوش عطر پیچیده است. از دیشب نمی دانستم رمز این جریان چی بود! حالا که توی مراسمش هستم، فهمیدم…» با این خاطره یاد بیت شعری افتادم که همیشه ورد زبان دوستم بود: یـــــا بـــــــن الزهــــــــــــرا یا بیا یک نگاهــی به من کن یا به دسـتت مرا در کفن کن